Camping Ngepi nijlpaarden en krokodillen

Vandaag hebben we een lange reisdag voor de boeg. 415 km maar gelukkig over asfaltwegen. We rijden een district in en zijn onder de indruk van de erbarmelijke omstandigheden waarin mensen wonen. Ze hebben hier niks maar.dan ook echt niks. Ze leven in rieten huisjes met een stuk of 5-6 bij elkaar. Ik denk dat het family is die op 1 stuk grond woont. Naast de weg verkopen ze vanalles en we beluiten te stoppen om hout te kopen. Normaal doe je dat in de supermarkt maar nu niet meer. We kopen het liever bij iemand die het niet breed heeft. We kopen 4 balen hout voor 20 ND omgerekend 1.20 €. De vrouw des huises is blij dat we stopte. We hebben weer een goede daad verricht. Phhh goed gevoel. Overal langs de weg lopen herders met kuddes met koeien en ze begroeten je allemaal. Het is een eenbaansweg en je mag hier 120 km per uur en er lopen koeien, Honden, ezels, paarden, geiten maar ook (kleine)kinderen spelen gewoon langs de weg echt bizar. En we moeten goed uitkijken want regelmatig steekt er iets of iemand zo maar over. We komen langs en school en we stoppen. Ik loop het plein op.em er komen 2 leraren naar me toe. We raken aan de praat over de school. Alle kinderen on Namibie kunnen naar school. Als ouders het niet kunnen betalen (wat in deze regio veel is) betaald de gouverment het. Ze vinden school heel belangrijk. Kinderen zien me staan en beginnen te zwaaien naar me. Ze gaan vanaf 4 jaar naar school. We rijden 300 km langs deze weg en het is zo arm . Echt hier weet je THIS IS AFRICA. We rijden langs een gezin waarvan de vrouw met zo n paal eten aan het stampen is. Ze wonen in een piepklein rieten huisje. We vragen of we een foto mogen maken . Ze heeft 3 jongetjes bij zich. Eentje pakt mijn hand en laat me niet meer los. De andere blijft bij me de ander gaat huilend naar zijn moeder. Ik laat op het schermpje van het fototoestel zien dat mama erop staat en de kleinste moet zo lachen. Hij blijft me vasthouden en heeft de grootste schik. De dame praat engels en zegt dat haar moeder eraan komt. Die praat ook Engels. Ze vragen waar ik vandaag kom en vinden het duidelijk leuk dat ik er ben en geinterreseerd ben in ze. Oma geeft aan nog een kleindochter te hebben na 3 kleinzoons. Ze neemt me mee naar binnen. Phhhh de baby ligt gewoon op een matje, alles is met doeken afgeschermd en er liggen overal matjes om denk ik ook te slapen. Verder staat er niks helemaal niks. Na even gekletst te hebben gaan we weer verder. De hele family zwaait me uit. Zooo leuk deze ervaring. We rijden verder en er lopen over de hele route 100 de kinderen die km moeten lopen van huis naar school. Vele zwaaien naar ons. We rijden door een arm Afrika phhh erg heftig allemaal. We moeten van de weg af om bij de camping te komen. Daar staan ook van die rieten huisje waar arme gezinnen in wonen. Zodra ze een auto horen komt de kleinste van het gezin aanstormen en begint te trommelen op zelf gemaakte trommels in de hoop op geld. We moeten door mul en los zand en dus in de 4x4 low range zetten. We zetten de tent op en gaan lopen want hier zitten nijlpaarden en krokodillen. We spotten er al vlug een aantal die met water aan het spuiten zijn. Op de kant ligt een moeder met haar baby. Een kudde Olifanten trompetteren op de achtergrond. Schitterend allemaal. Ze hebben hier een zwembad gemaakt in de rivier. Een kooi waar je in kunt zwemnen. Je mag er niet in plassen want je krijgt van dit water de volgende ochtend je koffie van staat er als slogan. We steken de bbq aan en het word donker. We zitten aan de rivier met de nijlpaarden en krokodillen erin en kunnen zo op de kant komen. Best eng allemaal maar heel spannend. De geluiden die je allemaal hoort is magnefiek. Overal hoor je iets. Krekels en die maken een herrie, olifanten en ik weet niet wat allemaal maar het is een herrie. Ik weet niet of we kunnen slapen vanacht. We moeten lange broek en trui aan omdat hier malaria muggen zitten. Dus goed aankleden.
Morgen gaan we op een safariboot over de rivier op zoek naar de nijlpaarden en krokodillen en olifanten. Zin in.

Nou wij gaan slapen welterusten en tot ....

Liefs Mario en Nancy